ในที่นี้ คุณจะไม่พบอะไรที่เป็นสาระและคนที่ไม่ธรรมดา(?)เลยสักนิด
แต่คุณจะพบกับพระเอกผู้ยกย่องจ่าเฉย...และชิสุ
"จ่าเฉยเขาขยันมากนะครับ ถึงหัวจะขาดแต่ก็ยังมาทำงาน แถมยัง
ส่งผมมาที่นี่ด้วย ซึ้งใจจัง โอ๊ะ แต่ฉันก็ไม่ได้ลืมแกหรอกนะเจ้าชิสุ"
หญิงสาวผู้อ่อนโยน ห่วงใย ช่วยเหลือผู้คน...
"อะไร ไม่มีขนมให้หรอกนะไอ้หนู กลับบ้านไปขี้ไป
หน้าซีดแล้วน่ะ"
ชายหนุ่มผู้กล้าหาญ...แต่กลัวผู้หญิง
"ใครหน้าไหนข้าก็ไม่กลัวทั้--- อ๊ากกก ผู้หญิงงง~~~~~"
เด็กหนุ่มหน้าสวย...ที่เปรียบดังดอกกุหลาบ
"จะจีบผมเหรอครับพี่ชาย...ก่อนจะจีบก็ไปตายแล้วเกิดใหม่ก่อนดีกว่านะครับ
หนังหน้าอย่างนี้ผมไปคบกับปลาสลิดแถวบ้านยังดีกว่า"
และสุดท้าย
ท่านผอ.เทพโอโม่ลิซึมผู้แสนประหยัด
"ค่าลูกแก้วทำนายราคา 10,000 เหรียญ!...ลดซัก 8,000 บาทได้มั้ยครับ
เทพกันเอง"
"เฮ้อ ทำไมทุกคนถึงไม่ธรรมดาให้เหมือนผมกับจ่าเฉยบ้างเลยล่ะครับ แปลกๆกันทั้งนั้น"
"แกนั้นแหละที่แปลกที่สุด!!"
"แปลกตรงไหนกัน ผมแค่ยกย่องจ่าเฉยและเจ้าชิสุเท่านั้นเองครับ"
"แล้วสองตัวนั้นมันคืออะไรล่ะ!!"
----------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่า เราชื่อ Praew_Rie นะคะ
เรียกอะไรก็ได้
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ลง
สามารถติชมได้ตามสบายค่ะ ไม่กัด แต่อย่ารุนแรงหรือแทงใจดำมากนะคะ
อ้อมโลกหน่อยก็ได้ แหะๆ
เอาเป็นว่าฝากเจ้าริสผู้ยกย่องจ่าเฉยไว้ในอ้อมอกด้วยนะค้า//โค้งงามๆ
*เรื่องนี้แต่งเพื่อคลายเครียดและฝึกสำนวนภาษาเท่านั้น
อัตราการลงไม่แน่นอนเพราะการบ้านเยอะและความอินดี้ของไรต์เอง
ทนๆหน่อยเนอะ ^^*
ไม่เม้นไม่เป็นไร แต่เม้นบ้างจะดีต่อจิตใจมากๆเลยล่ะ
ความคิดเห็น